Η δικηγόρος και διαμεσολαβήτρια Αντωνία Κιάτου, συμμετέχοντας στον Κύκλο Διαλέξεων για τη Διαμεσολάβηση, που διοργανώνει από το Σεπτέμβριο του 2020, σε εβδομαδιαία βάση, η Ελληνική Ένωση Διαμεσολαβητών (ΕΕΔ) και ο Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (ΟΠΕΜΕΔ), παρουσίασε στη 12η κατά σειρά διάλεξη, που έλαβε χώρα διαδικτυακά την 30/11/2020, τη διαφορά μεταξύ της διαπραγμάτευσης που πραγματοποιούν οι διάδικοι μετά των πληρεξουσίων δικηγόρων τους πριν την προσφυγή στο δικαστήριο και της διαμεσολάβησης.
Δυστυχώς οι δύο διαδικασίες συγχέονται στη συνείδηση τόσο των δικηγόρων (ακόμα και των διαμεσολαβητών) όσο και του κόσμου, με αποτέλεσμα η διαμεσολάβηση να δυσκολεύεται ακόμα να αποκτήσει μία ταυτότητα και μία διακριτή υπόσταση σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς.
Ενώ πρόκειται για έναν πραγματικά ριζοσπαστικό και άκρως προοδευτικό θεσμό, ο οποίος αποσκοπεί στην κοινωνική ειρήνη και στην έγκαιρη και ήπια επίλυση των ιδιωτικών συγκρούσεων με έναν μοναδικό τρόπο, δηλαδή με γνώμονα την ελεύθερη βούληση των μερών και όχι κάποιο νομικό πλαίσιο, η καινοτομία αυτή δεν έχει καταστεί αντιληπτή. Ενδεχομένως, ο κοινός νους αντιστέκεται να συλλάβει ως δυνατότητα την επίλυση μίας διαφοράς εκτός νομικών πλαισίων, χωρίς περιορισμούς και χωρίς καθοδήγηση και υπόδειξη από κάποιον τρίτο.
Άλλωστε η ιδιωτική αυτονομία και αυτοδιάθεση προϋποθέτει ωριμότητα και ικανότητα ανάληψης προσωπικής ευθύνης. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που όταν τοποθετηθούν σε ένα πλαίσιο πλήρους ελευθερίας, αδυνατούν να το διαχειριστούν, αδυνατούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και προτιμούν να μεταθέσουν την απόφαση σε κάποιον τρίτο, πχ στο δικαστή.
Ολόκληρη η διάλεξη και η συζήτηση που ακολούθησε, στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Χαρακτηριστικά σημεία για τους ως άνω προβληματισμούς: 1.03.40 – 1.10.00, 1.19.30 – 1.24.30 και 1.41.50 – 1.45.29
