Το γραφείο μας πέτυχε την έκδοση μίας εξαιρετικά σημαντικής απόφασης από το Εφετείο Αθηνών. H απόφαση είναι σημαντική διότι δεν υπάρχει νομολογιακό προηγούμενο και η επιτυχία ενισχύεται για τους εξής λόγους: α) αφορά μία υπόθεση με μεγάλο ψυχολογικό και οικονομικό κόστος για τον εντολέα μας, β) η διάρκεια της αντιδικίας έχει αγγίξει ήδη τα δέκα έτη και έπεται συνέχεια, γ) το θετικό αποτέλεσμα ήταν προϊόν μεγάλης ανατροπής και επήλθε χωρίς κανείς από τους διαδίκους να το αναμένει, δ) η πρωτοβουλία και η επιμονή συνέχισης της δίκης, η οποία οδήγησε και στην ανατροπή, ανήκει αποκλειστικά στο γραφείο μας.
Το ιστορικό έχει ως εξής: Μεγάλη εταιρεία ασκεί αγωγή κατά του εντολέα μας, διεκδικώντας ένα πολύ μεγάλο ποσό, απορρέον από οφειλές από τη μεταξύ τους σύμβαση-συνεργασία, η οποία, ωστόσο, ήταν εικονική! Η επίδοση της αγωγής δεν λαμβάνει χώρα νόμιμα, με αποτέλεσμα ο εντολέας μας να μην ενημερωθεί γι’ αυτή και να ερημοδικαστεί. Αμέσως μόλις μαθαίνει την εις βάρος του πρωτόδικη απόφαση, ασκεί ανακοπή ερημοδικίας, ζητώντας την επανάληψη της δίκης. Η δίκη επαναλαμβάνεται και το Δικαστήριο απορρίπτει την ανακοπή με την αιτιολογία ότι η επίδοση της αγωγής ήταν καθ’ όλα νόμιμη και ως εκ τούτου ο εντολέας μας ορθά ερημοδικάστηκε.
Ο εντολέας μας ασκεί έφεση κατά της απόφασης αυτής επιμένοντας να επαναληφθεί η δίκη για να μπορέσει να προβάλει τους αμυντικούς του ισχυρισμούς κατά της αγωγής. Το Εφετείο αποφαίνεται ότι η επίδοση της αγωγής πράγματι δεν ήταν νόμιμη, οπότε κρατά την υπόθεση για να την δικάσει ξανά, αυτή τη φορά “ακούγοντας” και τη δική μας πλευρά. Η απόφαση, όμως, παραλείπει να λάβει υπόψη την προτεινόμενη εκ μέρους του εντολέα μας ένσταση εικονικότητας της σύμβασης, με αποτέλεσμα να κάνει δεκτή για δεύτερη φορά την αγωγή της αντιδίκου εταιρείας.
Τότε, μετά από τρεις αρνητικές αποφάσεις και την παρέλευση πέντε ετών, μέσα σε κλίμα γενικότερης απογοήτευσης και απαισιοδοξίας, η υπόθεση ανατίθεται στο γραφείο μας, το οποίο αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και επιμένει να ασκήσει αναίρεση κατά της απόφασης του Εφετείου ενώπιον του Αρείου Πάγου. Ο λόγος; Η μη λήψη υπόψη και ως εκ τούτου η μη εξέταση από το Εφετείο της -δυσαπόδεικτης, είναι αλήθεια- ένστασης του εντολέα μας. Ο Άρειος Πάγος κάνει δεκτό τον ως άνω λόγο, αποφαίνεται ότι το Εφετείο πράγματι δεν εξέτασε καθόλου τη δική μας πλευρά, αναιρεί την απόφαση και παραπέμπει την υπόθεση ξανά στο Εφετείο, για επανεκδίκαση. Πριν λίγους μήνες, το Εφετείο -δικάζοντας αυτή τη φορά με νέα σύνθεση- δέχθηκε πλήρως την ένσταση εικονικότητας, με αποτέλεσμα να ακυρώσει τη σύμβαση και να απορρίψει την αγωγή της αντιδίκου. Εν τω μεταξύ έχουν παρέλθει άλλα πέντε έτη και πριν κοπάσει η χαρά της επιτυχίας, του δικαιωμένου αγώνα και της ηθικής ικανοποίησης, η αντίδικος ασκεί αναίρεση και φέρνει την υπόθεση για δεύτερη φορά ενώπιον του Αρείου Πάγου. Οψόμεθα.
Η de facto δυσκολία απόδειξης της εικονικότητας μίας σύμβασης, καθιστούσε ανέκαθεν την επιλογή της συγκεκριμένης αμυντικής γραμμής σχεδόν απαγορευτική για τον εναγόμενο. Ως εκ τούτου, η αποδοχή της προβαλλόμενης ένστασης εικονικότητας από το Εφετείο Αθηνών, για την απόδειξη της οποίας χρειάστηκαν να ληφθούν πολλές μαρτυρικές καταθέσεις και να συνταχθούν εκατοντάδες σελίδες δικογράφων (προκειμένου να εξουδετερωθεί η αποδεικτική ισχύς των εικονικών εγγράφων), συνιστά αναμφισβήτητη επιτυχία. Ελπίζουμε σύντομα να είμαστε σε θέση να δημοσιεύσουμε την εν λόγω απόφαση, ώστε να μπορεί να γίνει επίκλησή της και σε άλλες ανάλογες υποθέσεις και να ανοίξει ο δρόμος για την ουσιαστική αντίκρουση μίας σειράς αγωγών μεγάλων εταιρειών, οι οποίες (αγωγές) αν και στηρίζονται σε παράνομες και καταχρηστικές τακτικές των εταιρειών αυτών, δυστυχώς ευδοκιμούν στα Δικαστήρια.